زغال چوب از شاخه های بید یا درخت انگور که در دمای بالا در ظرفی بدون اکسیژن گرم شده اند، به دست می آید. این فرآیند یک چوب طراحی جامد ایجاد می کند که وقتی روی یک ورق کاغذ، بوم آماده یا دیواری که برای نقاشی دیواری آماده شده است، خط سیاهی ایجاد می کند.
ذرات ریز ذغال‌مانند زغال فشرده طراحی وقتی روی این تکیه‌گاه‌ها پخش می‌شوند به آسانی فرو می‌ریزند و تنوع زیادی از علائم و غنای متنوعی از تن ایجاد می‌کنند.
از آنجایی که ذرات زغال چوب نسبتاً بزرگ هستند و چوب ها حاوی ماده اتصال دهنده نیستند، محیط به راحتی با انگشت، کاغذ یا تکه های چرم دستکاری می شود.
برای نگه داشتن محیط در جای خود، زغال چوب به کاغذی با بافت کمی نیاز دارد و برای جلوگیری از لکه دار شدن بسیاری از هنرمندان از یک فیکساتور روی نقاشی های تمام شده استفاده می کنند.
پودر زغال چوب به طور نامرتب روی یک سطح سفید با بافت کمی پراکنده شده است.
زغال چوب همیشه خاکستری تیره تا سیاه است. نوازش زغال چوب بر روی یک سطح اثرات خطی ایجاد می کند. تغییر زاویه ای که چوب در آن اعمال می شود و همچنین فشار دست، خطوط باریک یا پهن را ایجاد می کند.
دستی که با تکه‌ای زغال خال‌های سیاه روی کاغذ سفید می‌سازد.
با استفاده از کنار چوب زغال چوب، یا با کوبیدن (گسترش ذرات) با انگشت، پارچه چوب درخت، چوب پنبه یا مواد نرم دیگر، می توان توده های وسیع تر و نقاشی تر ایجاد کرد.
تصویری متحرک از دستی که با کناره چوب زغال، علامت‌های پهنی را روی کاغذ ایجاد می‌کند، سپس زغال چوب را با انگشت لکه می‌کند.
اندازه ذرات بزرگ و عدم وجود یک کلاسور اجازه می دهد تا زغال چوب به راحتی از روی کاغذ برداشته شود و هنرمند را قادر می سازد تا اصلاحات را انجام دهد یا با استفاده از یک پاک کن خمیر شده، همانطور که در زیر مشاهده می شود، نکات برجسته ایجاد کند.
